Data publikacji: 21.03.2013
Po szczegółowym zbadaniu sprawy Komisja Europejska stwierdziła, że nabycie obligacji stoczni Nauta o wartości 120 mln PLN (ok. 40 mln euro) przez należącą do państwa Agencję Rozwoju Przemysłu (ARP) było zgodne z unijnymi przepisami w dziedzinie pomocy państwa.
Komisja uznała, że nabycia obligacji dokonano na warunkach rynkowych i dlatego stocznia Nauta nie uzyskała nieuzasadnionej korzyści ekonomicznej. W rezultacie finansowanie nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu przepisów unijnych.
W listopadzie 2009 r. ARP nabyła dwuletnie obligacje wyemitowane przez stocznię Nauta w celu sfinansowania inwestycji polegającej na zakupie aktywów. Ponieważ inwestycja ta nie została zrealizowana w przewidzianym terminie, ARP wyraziła zgodę na odroczenie terminu wykupu obligacji do listopada 2013 r. Komisja początkowo wyraziła obawy co do tego, czy zakupu obligacji dokonano na warunkach rynkowych oraz czy przedłużenie terminu ich wykupu z dwóch do czterech lat było ekonomicznie uzasadnione.
Postępowanie wyjaśniające Komisji wykazało, że przed dokonaniem wspomnianej inwestycji ARP przeprowadziła analizę standingu finansowego stoczni Nauta, która była oparta na rozsądnych założeniach oraz uzasadniała decyzję o zakupie obligacji. Komisja stwierdziła także, że ARP nabyła obligacje na warunkach rynkowych, uwzględniając sytuację finansową stoczni Nauta oraz jakość ustanowionego zabezpieczenia. Przedłużenie terminu wykupu obligacji zostało także uznane za uzasadnione ze względu na wzrost oprocentowania oraz zwiększenie poziomu zabezpieczeń. Komisja stwierdziła więc, że nabycie obligacji nie doprowadziło do uzyskania przez stocznię Nauta nieuzasadnionej korzyści ekonomicznej.
W konsekwencji, finansowanie inwestycji nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 107 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).
Kontekst
W styczniu 2012 r. Komisja wszczęła z własnej inicjatywy postępowanie w sprawie potencjalnej pomocy państwa udzielonej przez ARP stoczniom Nauta i Crist (zob. IP/12/41). W lipcu 2012 r. Komisja stwierdziła, że finansowanie stoczni Crist nie stanowiło pomocy państwa (zob. IP/12/841).
Interwencje publiczne w przedsiębiorstwa prowadzące działalność gospodarczą mogą zostać uznane za wolne od pomocy państwa w rozumieniu przepisów UE, gdy są one przeprowadzane na warunkach, jakie zaakceptowałby prywatny podmiot działający na warunkach rynkowych (tzw. test prywatnego inwestora). W przypadku gdy nie zostaną spełnione warunki testu prywatnego inwestora, interwencja publiczna stanowi pomoc państwa w rozumieniu przepisów prawa UE (art. 107 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE)), ponieważ przynosi beneficjentowi dodatkowe korzyści ekonomiczne, których nie mają jego konkurenci. Komisja przystępuje wówczas do oceny, czy pomoc taką można uznać za zgodną ze wspólnymi zasadami UE, które dopuszczają niektóre rodzaje pomocy.
