16,2%: tyle według najnowszych danych opublikowanych dzisiaj przez Komisję Europejską wynosi różnica w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn lub różnica pomiędzy wynagrodzeniem za godzinę pracy kobiet i mężczyzn w UE.

W ciągu bieżącego roku liczba ta nie zmieniła się ani trochę. Ze sprawozdania opublikowanego dziś przez Komisję Europejską wynika, że zróżnicowanie wynagrodzeń między kobietami a mężczyznami wciąż stanowi element rzeczywistości we wszystkich państwach UE i wynosi od 27,3% w Estonii do 2,3% w Słowenii. Ogólne dane potwierdzają delikatną tendencję spadkową występującą w ostatnich latach, tj. 1,1% między 2008 a 2011 r. Dzisiejsze sprawozdanie pokazuje, że największym problemem w zwalczaniu zróżnicowania wynagrodzeń w UE jest praktyczne zastosowanie zasad równej płacy oraz brak działań prawnych podejmowanych przez kobiety w sądach krajowych.

„Dzięki przepisom gwarantującym równość wynagrodzeń za taką samą pracę, równe traktowanie w miejscu pracy oraz minimalne prawa w związku z urlopem macierzyńskim równość płci jest dużym osiągnięciem Europy. Wciąż jednak nie osiągnęliśmy jeszcze pełnego sukcesu. Zróżnicowanie wynagrodzenia jest wciąż duże i pozostaje na tym samym poziomie. Co gorsza, osiągnięte zmiany są w dużym stopniu wynikiem zmniejszania się zarobków mężczyzn, a nie wzrostu płac kobiet” powiedziała wiceprzewodnicząca Viviane Reding, unijna komisarz ds. sprawiedliwości. „Zasada równości wynagrodzeń za taką samą pracę jest zapisana w traktatach UE od 1957 r. Najwyższy czas, by została wprowadzona w życie również w miejscach pracy.”

W opublikowanym dziś sprawozdaniu dokonano oceny przepisów w zakresie równości wynagrodzeń funkcjonujących w państwach UE. W dokumencie przewiduje się również, że w przyszłości głównym wyzwaniem wszystkich państw członkowskich będzie właściwe stosowanie i egzekwowanie zasad określonych w dyrektywie w sprawie równości z 2006 r.

Komisja, stojąc na straży Traktatów, zadbała o to, by państwa członkowskie właściwie przeprowadziły transpozycję unijnych przepisów o równym traktowaniu i wszczęła przeciwko 23 państwom członkowskim postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom w odniesieniu do sposobu, w jaki te państwa członkowskie dokonały transpozycji niektórych przepisów o równości płci. Wszystkie te postępowania, z wyjątkiem jednego, zostały zamknięte.

Jak wskazuje dzisiejsze sprawozdanie, skuteczne stosowanie zasady równości wynagrodzeń jest utrudnione przez brak przejrzystości systemów płac, brak wyraźnych punktów odniesienia w zakresie równości wynagrodzeń oraz brak jasnych informacji dla pracowników cierpiących z powodu nierówności. Większa przejrzystość wynagrodzeń mogłaby poprawić sytuację pojedynczych ofiar dyskryminacji płacowej, które byłyby w stanie łatwiej porównywać swoje wynagrodzenia z zarobkami pracowników drugiej płci.

Kolejne kroki: W rzeczywistości jedynie dwa państwa członkowskie (Francja i Niderlandy) dokonały wystarczającej i jasnej transpozycji dyrektywy w sprawie równości z 2006 r. w taki sposób, że nie są od nich wymagane żadne dodatkowe informacje. Komisja śledzi sytuację w pozostałych 26 państwach członkowskich i będzie pracować nad zapewnieniem pełnego stosowania i egzekwowania praw ustanowionych unijnymi przepisami - jeśli zajdzie taka potrzeba - w drodze dalszych postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom.

Kontekst               

Równość płci jest jedną z fundamentalnych zasad Unii Europejskiej. Zasada równości wynagrodzeń jest zapisana w Traktatach od 1957 r. i jest również zawarta w dyrektywie 2006/54/WE w sprawie równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy.

Wsparcie Komisji Europejskiej dla wypełniania przez państwa członkowskie ich obowiązku walki ze zróżnicowaniem wynagrodzenia ze względu na płeć stanowi ważne zobowiązanie i priorytet, jak zapisano w Strategii Komisji Europejskiej na rzecz równości kobiet i mężczyzn (2010-2015).

Dzisiejszemu sprawozdaniu towarzyszy kompleksowy przegląd krajowego i unijnego orzecznictwa w zakresie równości płac, a także przegląd działań Komisji, mających na celu zwalczanie nierówności, oraz przykłady najlepszych krajowych praktyk.

Do podejmowanych przez Komisję działań w zakresie walki ze zróżnicowaniem wynagrodzenia ze względu na płeć należą: Inicjatywa „Równouprawnienie się opłaca”, coroczne Zalecenia dla poszczególnych krajów, w których państwom członkowskim poleca się zajmowanie się problemem równości wynagrodzeń, Europejskie Dni Równych Płac, wymiana najlepszych praktyk, a także finansowanie inicjatyw państw członkowskich poprzez fundusze strukturalne.

Przykłady dobrych praktyk w dziedzinie równości płac na poziomie krajowym:

• Belgijski parlament przegłosował w 2012 r. ustawę zobowiązującą przedsiębiorstwa do przeprowadzania co dwa lata analiz porównawczych ich struktury wynagrodzeń. Belgia była również pierwszym państwem UE, które zorganizowało Dzień Równych Płac (w 2005 r.).
• Francuska ustawa o równości wynagrodzeń z 2006 r. zobowiązuje przedsiębiorstwa do składania sprawozdań na temat płac i ich planów w zakresie likwidowania zróżnicowania wynagrodzeń ze względu na płeć. Co ważne, zgodnie z ustawą wymaga się od pracodawców sporządzania na piśmie rocznych sprawozdań dotyczących równości płci i przedkładania ich przedstawicielom pracowników.
• Austriacka ustawa o równym traktowaniu zobowiązuje przedsiębiorstwa do sporządzania sprawozdań na temat równości wynagrodzeń. Zasady wprowadzane są stopniowo i obecnie obowiązują przedsiębiorstwa zatrudniające ponad 250, 500 i 1000 pracowników. Przedsiębiorstwa zatrudniające ponad 150 pracowników będą musiały sporządzać sprawozdania począwszy od 2014 r.

Dalsze przykłady dotyczące państw członkowskich znajdują się w dzisiejszym sprawozdaniu.

Dodatkowe informacje

Komisja Europejska – zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć:

http://ec.europa.eu/justice/gender-equality/gender-pay-gap/index_pl.htm