Data publikacji: 25.11.2010
Dwa postępowania przeciwko Polsce
przed Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości
1. Polska przed Trybunałem w związku z niezgłoszeniem przepisów dotyczących zapobiegania powodziom
Komisja zamierza pozwać Polskę przed Europejski Trybunał Sprawiedliwości w związku z nieprzestrzeganiem unijnego prawodawstwa w dziedzinie ochrony środowiska dotyczącego zapobiegania powodziom. Polska nie zgłosiła Komisji przyjęcia odpowiednich przepisów, mimo że w lipcu otrzymała uzasadnioną opinię w ramach postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego. Przepisy te należało wprowadzić do listopada 2009 r. Zgodnie z zaleceniem komisarza ds. środowiska Janeza Potočnika Komisja postanowiła zatem skierować sprawę do Trybunału.
Brak powiadomienia w związku z dyrektywą powodziową
Komisja zamierza pozwać Polskę przed Europejski Trybunał Sprawiedliwości w związku z brakiem transpozycji unijnych przepisów dotyczących zapobiegania powodziom i zarządzania ryzykiem. Państwa członkowskie były zobowiązane, w terminie do listopada 2009 r., do wdrożenia dyrektywy do prawa krajowego oraz do poinformowania o tym Komisji.
W styczniu br. wystosowano wezwanie do usunięcia uchybienia, a następnie w lipcu uzasadnioną opinię (zob. IP/10/940). Ponieważ Polska nie podjęła żadnych kroków, by dokonać transpozycji dyrektywy, Komisja kieruje sprawę do Trybunału.
Kwestia opóźnień w transpozycji prawa unijnego przez państwa członkowskie ma dla Komisji priorytetowe znaczenie.
Informacje podstawowe
Dyrektywa 2007/60/WE w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim ma na celu ograniczenie ryzyka powodziowego, z którym wiąże się zagrożenie zdrowia, środowiska naturalnego, dziedzictwa kulturowego i działalności gospodarczej, a także zarządzanie tym ryzykiem. Zgodnie z wymogami dyrektywy państwa członkowskie są zobowiązane do przeprowadzenia do 2011 r. wstępnej oceny ryzyka mającej wskazać dorzecza oraz związane z nimi obszary nadbrzeżne, na których występuje zagrożenie powodziowe. Następnie, do 2013 r., państwa członkowskie powinny sporządzić dla tych obszarów mapy ryzyka, a do 2015 r. ustanowić plany zarządzania ryzykiem powodziowym. Mapy ryzyka mają służyć zapobieganiu, ochronie i gotowości do akcji ratunkowej.
Więcej szczegółów na temat postępowań w sprawie naruszenia przepisów znajduje się w dokumencie MEMO/10/605
Bieżące statystyki dotyczące postępowań w sprawie naruszenia przepisów znajdują się na stronie:
Więcej szczegółów na temat polityki wodnej można znaleźć na stronie:
2. Polska przed Trybunałem z powodu niewdrożenia przepisów UE w zakresie ochrony środowiska
Komisja Europejska pozywa Estonię i Polskę do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z powodu niewprowadzenia prawodawstwa UE w zakresie ochrony środowiska. Pomimo wystosowania do obu wspomnianych państw uzasadnionych opinii w ramach trwających postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, do tej pory nie wprowadziły one do swoich krajowych porządków prawnych przepisów dotyczących infrastruktury danych przestrzennych. Termin wprowadzenia przepisów minął 15 maja 2009 r. Działając w oparciu o zalecenie komisarza ds. środowiska Janeza Potočnika, Komisja postanowiła zatem przekazać obie sprawy do Trybunału.
Zgodnie z przedmiotowym prawodawstwem państwa członkowskie musiały wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania dyrektywy w sprawie infrastruktury informacji przestrzennej w terminie do 15 maja 2009 r. Ponieważ Polska i Estonia nie dokonały pełnej transpozycji dyrektywy pomimo otrzymania uzasadnionej opinii, odpowiednio, w listopadzie 2009 r. oraz w styczniu 2010 r., Komisja przekazuje obie sprawy do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.
Celem dyrektywy 2007/2/WE ustanawiającej infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) jest ułatwienie dostępu do danych przestrzennych związanych ze środowiskiem oraz ułatwienie ich wykorzystania. Organy publiczne muszą wspólnie korzystać z tego rodzaju danych w odniesieniu do wszystkich swoich zadań związanych z ochroną środowiska. Państwa członkowskie muszą dopilnować, aby wspólne korzystanie z danych odbywało się w praktyce bez przeszkód.
Dyrektywa dotyczy szerokiego zakresu danych przestrzennych, począwszy od podstawowych informacji geograficznych, obejmujących sieci transportowe i jednostki administracyjne, do kluczowych informacji z zakresu ochrony środowiska, takich jak dane dotyczące emisji, jakości środowiska czy lokalizacji terenów chronionych. Istotne znaczenie ma możliwość łączenia różnych typów danych w celu uzyskania jak najlepszych informacji na temat sposobu poprawy ochrony społeczeństwa przed skutkami zmiany klimatu i zanieczyszczenia powietrza, jak również przed katastrofami naturalnymi i technologicznymi. Im lepsza jakość dostępnych informacji, tym bardziej efektywne pod względem kosztów mogą być środki podejmowane w celu ochrony środowiska.
W celu uzyskania większej ilości informacji ogólnych dotyczących postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego zob. MEMO/10/605
Copyright © 2021 Wir Poznań | Wszelkie prawa zastrzeżone.