Jednak pomimo tego, że obecnie mamy równouprawnienie, nadal istnieją obszary, w których zauważyć można pewne dysproporcje pomiędzy kobietami a mężczyznami. Jednym z takich obszarów jest rynek pracy.

Edukacja

Według raportu Komisji Europejskiej, zdecydowanie więcej kobiet kończy studia wyższe. To oczywiście bardzo dobrze jednak kierunki, które wybierają nie są w stanie zapewnić im godziwego wynagrodzenia (opieka zdrowotna, edukacja). Ponadto stanowiska, które otrzymują są mniej odpowiedzialne niż te, które dostają mężczyźni.

Owa dysproporcja związana z pracą wynika z tego, iż kobiety muszą wybierać między rodziną a rozwojem zawodowym. Gdyby można było ustalić dogodny system urlopowy i elastyczne formy zatrudnienia, a także lepiej zorganizować opiekę dla osób, które tego potrzebują, jak na przykład dzieci czy osoby niepełnosprawne, kobietom łatwiej było by podjąć pracę.

Jak to wygląda liczbowo?

Z raportu można odczytać, że w całej UE pracuje 58,5 % kobiet i 69,6 % mężczyzn. „Wskaźnik zatrudnienia kobiet we wszystkich krajach jest niższy niż mężczyzn”. Bardzo duże różnice można zaobserwować m.in. na Malcie – aż 29,1%, we Włoszech – 19,4 % oraz w Grecji – 18,7%. Najmniejsze różnice występują na Litwie – 0,4%, w Finlandii – 2,3% i na Łotwie – 2,7%. U nas różnica wynosi 13,2 pkt procentowych.

Dodatkowo Boston Consulting Group przeprowadził badania, które pokazują, iż w Unii Europejskiej 70% matek pracuje zawodowo, jednocześnie 85% zajmuje się pracami domowymi – gotuje, sprząta, zarządza domowym budżetem.

Równość jest ważna!

Wspólnota europejska opiera się na równości kobiet i mężczyzn. Równość jest fundamentalną zasadą i podstawowym prawem UE. Jednak nie chodzi tylko o równość i sprawiedliwość, ale również o to, że aktywne zawodowo kobiety oznaczają wyższe zatrudnienie oraz udział w PKB, to natomiast przekłada się na dochody podatkowe. Dodatkowo praca daje kobiecie poczucie bezpieczeństwa.

„Kobiety przyszłością europejskiego rynku pracy”

Powyższy cytat to tytuł publikacji Agnieszki Chłoń-Domińczak, Agnieszki Kamińskiej i Igi Magdy, w której prezentują grupy kobiet nieaktywnych zawodowo mogących przyczynić się do wzrostu zatrudnienia. Pierwszą grupę stanowią młode kobiety, które zdecydowały się na kontynuowanie studiów wyższych. Autorki podkreślają, że ta decyzja ma dwojaki wpływ na ich życie zawodowe: kontynuacja nauki zwiększy ich atrakcyjność na rynku pracy, jednocześnie pozbawi ich możliwości zdobycia doświadczenia oraz wpłynie na ich sytuację finansową. Ponadto malejąca liczba młodych osób pracujących wiąże się z niestabilnością systemów emerytalnych.

„Rozwiązaniem tego problemu może być upowszechnienie łączenia studiów z aktywnością zawodową, które nie tylko mogłyby nieco poprawić wydolność systemu emerytalnego, ale również ułatwić znalezienie pracy absolwentom szkół wyższych” – piszą autorki.

Inną siłą roboczą są kobiety, które nie rozwijają się zawodowo oraz nie podejmują żadnej nauki. „Problem bierności edukacyjnej i zawodowej w większym stopniu dotyczy kobiet niż mężczyzn i jest widoczny przede wszystkim na południu Europy. Głównym problemem związanym z aktywizacją zawodową, czy edukacyjną tej grupy jest jej heterogeniczność, utrudniająca dostosowanie polityk do różnorodnych potrzeb”.

Ostatnią grupą, wykazującą się największym potencjałem, są oczywiście młode matki, których największym problemem w podjęciu pracy jest jej pogodzenie pracy z opieką nad dzieckiem. Czynny udział matek na rynku pracy jest jak najbardziej realny, w takich krajach jak Szwecja, Dania czy Słowenia „zatrudnienie matek niemal nie różni się od zatrudnienia wśród ogółu kobiet”. W tym przypadku ważne jest, aby pracujące matki miały możliwość łączenia opieki nad dzieckiem z pracą, czyli trzeba wziąć pod uwagę elastyczne formy zatrudnienia oraz urlopy rodzicielskie.

Potencjał kobiet na rynku pracy może być jeszcze większy, dzięki kształceniu ustawicznemu. Niestety pracodawcy rzadziej wspierają rozwój osobisty kobiet niż mężczyzn, ponadto nierzadko obowiązki rodzinne zmuszają kobiety do samodzielnej rezygnacji z kształcenia. Dlatego bardzo ważne jest, aby „polityki wspierające kształcenie ustawiczne kobiet były ukierunkowane na likwidację barier w dostępie do edukacji, przede wszystkim tych związanych z niemożnością pogodzenia nauki z obowiązkami rodzinnymi”.

Źródło: http://www.twojaeuropa.pl/4605/kariera-zawodowa-europejskich-kobiet