.

Badanie oceniające potencjalny wpływ dziesięciu umów o wolnym handlu (niedawno zawartych lub obecnie negocjowanych) potwierdza, że podejście handlowe UE otwiera nowe możliwości handlowe dla unijnych eksporterów produktów rolno-spożywczych. Zaangażowanie w preferencyjne stosunki handlowe różnicuje źródła przywozu, zwiększając tym samym odporność łańcuchów dostaw żywności w UE.

Rozwój nowych rynków dzięki preferencyjnym stosunkom handlowym pomoże umocnić pozycję UE jako największego światowego eksportera produktów rolno-spożywczych: w 2022 r. dodatni bilans rolno-handlowy UE wyniósł 58 mld EUR. Niedawne sprawozdanie na temat dywersyfikacji handlu produktami rolno-spożywczymi UE wykazało, że pozycja UE jako największego światowego eksportera i jednego z największych importerów produktów rolno-spożywczych umożliwia zrównoważone i korzystne stosunki handlowe z państwami trzecimi.

Eksport

Opublikowane dziś badanie przeprowadzone przez Wspólne Centrum Badawcze Komisji koncentruje się na umowach z Australią, Chile, Indiami, Indonezją, Malezją, Mercosurem (Argentyna, Brazylia, Paragwaj i Urugwaj), Meksykiem, Nową Zelandią, Filipinami i Tajlandią – umowy, które są obecnie negocjowane lub zawarte, ale jeszcze nie zostały wdrożone.

Szacuje się, że wartość wywozu produktów rolno-spożywczych z UE byłaby o 3,1–4,4 mld EUR wyższa w 2032 r. niż w przypadku braku tych dziesięciu umów handlowych. Oczekuje się, że pojawią się możliwości handlowe dla unijnych towarów rolno-spożywczych, takich jak przetwory mleczne (+780 mln EUR), wino i inne napoje (+654 mln EUR) oraz przetworzone produkty rolno-spożywcze (+1,3 mld EUR). Te znaczne możliwości handlowe potwierdzają przewagę konkurencyjną unijnych produktów rolno-spożywczych dzięki ich jakości, wysokim standardom bezpieczeństwa i zrównoważoności, które zwiększają ich renomę na całym świecie.

Przywóz

Oczekuje się, że po wejściu w życie dziesięciu umów handlowych objętych badaniem wartość przywozu do UE będzie o 3,1–4,1 mld EUR wyższa w 2032 r. niż w przypadku braku tych umów. Doprowadziłoby to do zrównoważonego wzrostu zarówno eksportu, jak i importu, w wyniku czego ogólny bilans handlowy UE nieznacznie wzrósł.

W badaniu uznano, że oczekuje się, iż niektóre wrażliwe sektory, w szczególności wołowina, baranie, drób, ryż i cukier, staną w obliczu zwiększonej konkurencji ze strony dziesięciu partnerów, o których mowa w badaniu. Wniosek ten potwierdza obecne podejście UE polegające na systematycznej ochronie wrażliwych sektorów za pomocą starannie skalibrowanych kontyngentów taryfowych. To podstawowe narzędzie w umowach handlowych może pomóc w łagodzeniu ewentualnych zakłóceń na rynku, zapewniając tym samym ochronę unijnym rolnikom i producentom rolno-spożywczym.

Po raz pierwszy w badaniu Komisji przeanalizowano również wpływ na rolnictwo UE umów handlowych zawartych niedawno przez Zjednoczone Królestwo z Australią, Nową Zelandią i państwami członkowskimi kompleksowej i progresywnej umowy o partnerstwie transpacyficznym (CPTPP). Z badania wynika, że ci partnerzy handlowi przejmą pewne udziały od producentów unijnych na rynku Zjednoczonego Królestwa. Wynikające z tego skutki byłyby ograniczone i oczekuje się, że UE pozostanie jednym z głównych dostawców ze Zjednoczonego Królestwa. Niemniej jednak oczekuje się pewnych skutków dla sektorów takich jak wołowina, wino i inne napoje (i tytoń), żywność przetworzona, mleczarstwo i mięso baranie. Ogólny pozytywny wpływ dziesięciu umów handlowych, które mogłyby wejść w życie, rekompensowałby jednak straty rynkowe wynikające z programu handlowego Zjednoczonego Królestwa. Pokazuje to znaczenie dywersyfikacji zarówno rynków eksportowych, jak i źródeł przywozu.

Kontekst ogólny

Opublikowane dziś badanie jest drugą aktualizacją wstępnego badania z 2016 r. dotyczącego skumulowanego wpływu gospodarczego przyszłych umów handlowych na rolnictwo UE. Pierwsza aktualizacja została opublikowana w 2021 r. Jego celem jest dostarczenie decydentom i negocjatorom cennych informacji na temat związku między unijną agendą handlową a rolnictwem UE poprzez ocenę dwóch różnych scenariuszy w zależności od zakresu wysiłków na rzecz liberalizacji. Nie zastępuje on szerszych i bardziej szczegółowych ocen skutków przeprowadzanych w odniesieniu do poszczególnych negocjacji dotyczących umów handlowych.

W dzisiejszym badaniu bardziej ambitny scenariusz oznacza pełną liberalizację 98,5 % wszystkich produktów oraz częściową obniżkę ceł o 50 % w odniesieniu do pozostałych produktów, podczas gdy bardziej konserwatywnym scenariuszem byłaby liberalizacja o 97 %, a w przypadku pozostałych produktów obniżono by o 25 %. Zastosowany model opiera się na taryfie z 2014 r., 2022 r. i prognozie z 2032 r. Umowy handlowe, które weszły w życie kilka lat temu (np. ze Szwajcarią, Ukrainą, Kolumbią, Peru, Ekwadorem, Koreą Południową, Kanadą, Japonią lub Wietnamem), są uwzględniane w scenariuszu odniesienia oraz autonomiczne środki handlowe z Ukrainą na 2022 r. Interaktywna infografika umożliwia czytelnikom wizualizację wszystkich wyników modelowych zawartych w badaniu.