W świetle niedawnego wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE Komisja proponuje doprecyzowanie, które państwo członkowskie jest odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosków składanych przez małoletnich bez opieki. Wniosek poprawi przede wszystkim sytuację tych małoletnich ubiegających się o ochronę międzynarodową, którzy nie mają rodziny, rodzeństwa ani krewnych na terytorium UE.

Zasadniczo wniosek ubiegającej się o ochronę międzynarodową osoby małoletniej, która znajduje się w takiej sytuacji, zostanie rozpatrzony przez państwo członkowskie, w którym osoba ta złożyła wniosek i w którym przebywa. Osoba ta pozostanie na terytorium danego państwa członkowskiego na czas rozpatrywania jej wniosku, chyba że nie leży to w jej najlepiej pojętym interesie.

„Prawa dziecka zawsze należy stawiać na pierwszym miejscu.UE potrzebuje bardziej precyzyjnych i przewidywalnych przepisów dotyczących azylu udzielanego małoletnim bez opieki.Nasz wniosek zagwarantuje, że w procedurze dublińskiej decydujące znaczenie będzie zawsze miał najlepiej pojęty interes osób małoletnich i że osoby te nie będą niepotrzebnie przerzucane z jednego państwa do drugiego.Uzyskają one szybszy dostęp do procedur kwalifikujących do uzyskania statusu ochrony międzynarodowej.Podniesie to skuteczność wspólnego systemu azylowego dla jednej z najbardziej wrażliwych grup na świecie" – skomentowała komisarz do spraw wewnętrznych Cecilia Malmström.

Opublikowany dzisiaj wniosek dotyczący zmiany rozporządzenia dublińskiego gwarantuje pewność prawa w zakresie ustalenia, kto odpowiada za rozpatrzenie wniosku o ochronę międzynarodową złożonego przez małoletniego bez opieki, który nie ma rodziny, rodzeństwa ani krewnych na terytorium UE. Wniosek zakłada, że w przypadku osób małoletnich znajdujących się w takiej sytuacji możliwe są dwa warianty.

• Jeżeli małoletni złożył kilka wniosków o ochronę międzynarodową, między innymi w państwie członkowskim, w którym obecnie przebywa, to państwo to jest odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku (pod warunkiem że leży to w najlepiej pojętym interesie małoletniego).
• Jeżeli małoletni, który ubiega się o ochronę międzynarodową, przebywa na terytorium państwa członkowskiego, w którym nie złożył wniosku, państwo to powinno zapewnić mu realną możliwość złożenia takiego wniosku.
• Jeżeli małoletni zdecyduje się złożyć wniosek w tym państwie członkowskim, pozostanie na terytorium tego państwa, które będzie odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku (pod warunkiem że leży to w najlepiej pojętym interesie małoletniego).
• Jeżeli małoletni postanowi nie składać wniosku w państwie członkowskim, w którym obecnie przebywa, państwem odpowiedzialnym za rozpatrzenie wniosku powinno być państwo, w którym małoletni złożył swój ostatni wniosek, chyba że nie leży to w najlepiej pojętym interesie małoletniego.

Aby wspólnie określić państwo członkowskie odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku oraz uniknąć konfliktu interesów, zainteresowane państwa członkowskie wspólnie ocenią, co leży w najlepiej pojętym interesie małoletniego.

Aby ułatwić współpracę pomiędzy państwami członkowskimi i uniknąć nadużyć, wniosek zakłada, że państwa członkowskie muszą się nawzajem informować o nowych przypadkach przyjęcia odpowiedzialności za rozpatrzenie wniosku.

Wniosek Komisji będzie teraz przedmiotem dyskusji w Parlamencie Europejskim i Radzie UE. Komisja ma nadzieję, że uda się osiągnąć porozumienie w trakcie włoskiej prezydencji.

Kontekst

W rozporządzeniu dublińskim ustanowiono kryteria i mechanizmy określania, które państwo członkowskie odpowiada za rozpatrzenie wniosku o ochronę międzynarodową złożonego w jednym z państw członkowskich. Kryteria te, w porządku hierarchicznym, to względy rodzinne, ostatnio wydane wizy lub pozwolenia na pobyt w państwie członkowskim oraz to, czy osoba składająca wniosek przybyła na terytorium UE legalnie czy nielegalnie.

Kiedy w czerwcu 2013 r. uzgodniono nowe rozporządzenie dublińskie (tzw. „Dublin III"), Komisja ogłosiła, że zamierza zająć się niejasnymi przepisami w sprawie małoletnich bez opieki, którzy nie mają rodziny, rodzeństwa ani krewnych na terytorium UE, oraz uwzględnić odnośny wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE (wydany dnia 6 czerwca 2013 r. w sprawie C-648/11 MA i inni przeciwko Secretary of State for the Home Department).

Rozporządzenie Dublin III obejmuje też gwarancje obowiązujące w odniesieniu do wszystkich małoletnich objętych „procedurą dublińską" (art. 6), w tym dotyczące: zapewnienia, by małoletni bez opieki był reprezentowany przez przedstawiciela; podjęcia starań w celu niezwłocznego odnalezienia członków rodziny małoletniego bez opieki; uwzględniania podczas oceny najlepiej pojętego interesu dziecka takich czynników, jak jedność rodziny oraz interes i rozwój społeczny małoletniego bez opieki, a także jego bezpieczeństwa i opinii.

Rozporządzenie Dublin III obowiązuje od dnia 1 stycznia 2014 r. we wszystkich państwach członkowskich, w tym w Wielkiej Brytanii, Irlandii i Danii (na mocy umowy międzynarodowej zawartej w 2006 r. pomiędzy Wspólnotą Europejską i Danią), oraz w czterech nienależących do UE państwach strefy Schengen (Islandii, Norwegii, Szwajcarii i Liechtensteinie).

Przydatne linki

Strona internetowa komisarz Cecilii Malmström

Cecilia Malmström na Twitterze

Strona internetowa DG do Spraw Wewnętrznych

Dyrekcja Generalna do Spraw Wewnętrznych na Twitterze

Wniosek Komisji w sprawie zmiany art. 8 ust. 4 rozporządzenia dublińskiego