Wyciągnąwszy wnioski z kryzysu, UE wdraża ambitne reformy regulacyjne w całym sektorze finansowym, a w szczególności w sektorze bankowym.

Przyczynią się one do stworzenia silniejszego i bardziej stabilnego sektora finansowego służącego gospodarce realnej. W ramach tych reform nadszedł obecnie czas, aby zająć się rosnącym sektorem niebankowej działalności pożyczkowej, tzw. równoległym systemem bankowym (ang. „shadow banking”), który do tej pory znajdował się na marginesie regulacji ostrożnościowej i nadzoru. Równoległy system bankowy pełni w pewnym stopniu ważne funkcje w systemie finansowym. Tworzy on na przykład dodatkowe źródła finansowania i oferuje inwestorom alternatywę w stosunku do depozytów bankowych. Może on jednak również stanowić potencjalne zagrożenie dla długoterminowej stabilności finansowej ze względu na nagromadzanie się nieznanych źródeł ryzyka w sektorze finansowym i potencjalne efekty rozlania z równoległego systemu bankowego na normalny sektor bankowy.

W odpowiedzi na wezwania grupy G20 na szczytach w Seulu w 2010 r. i w Cannes w 2011 r. Rada Stabilności Finansowej (FSB) opracowuje zalecenia dotyczące dozoru nad tymi podmiotami i działaniami oraz ich regulacji. Dzisiejsza konsultacja w formie zielonej księgi stanowi czynny wkład Komisji w prace prowadzone przez FSB.

Komisarz ds. rynku wewnętrznego i usług Michel Barnier powiedział: „Unia Europejska wykazała się wiodącą inicjatywą na arenie międzynarodowej w realizacji ambitnych reform w dziedzinie regulacji rynków finansowych, w szczególności w sektorze bankowym. Pragniemy zapobiec obchodzeniu obowiązujących i planowanych przepisów przez podmioty i działania finansowe, co prowadziłoby do nagromadzania się nowych źródeł ryzyka w sektorze finansowym. Dlatego też musimy lepiej zrozumieć, na czym właściwe polega równoległy system bankowy, oraz ustalić jakie systemy regulacji i nadzoru i na jakim poziomie są w tym przypadku właściwe. Konieczne jest lepsze poznanie wszystkich części sektora finansowego.”.

Kontekst

Według Rady Stabilności Finansowej równoległy system bankowy jest to „system pośrednictwa kredytowego, który obejmuje podmioty i działania poza normalnym systemem bankowym”. Równoległy system bankowy może potencjalnie obejmować następujące rodzaje podmiotów i działalności:

• fundusze rynku pieniężnego (MMF) oraz inne rodzaje funduszy inwestycyjnych lub produktów wykazujących cechy depozytowe;
• fundusze inwestycyjne, które udzielają kredytów lub stosują dźwignię finansową, w tym fundusze inwestycyjne typu ETF i fundusze hedgingowe;
• przedsiębiorstwa finansowe i podmioty obracające papierami wartościowymi, udzielające kredytów lub gwarancji kredytowych lub dokonujące transformacji terminów zapadalności lub transformacji płynności, które nie są regulowane przepisami dotyczącymi banków;
• zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji, które emitują lub gwarantują produkty kredytowe; oraz
• transakcje sekurytyzacyjne, pożyczki papierów wartościowych i umowy odkupu (repo).

W dzisiejszej zielonej księdze określono, w jaki sposób działalność związana z równoległym systemem bankowym została dotychczas uwzględniona w obowiązujących i proponowanych środkach UE. Na przykład struktury pozabilansowe takie jak spółki celowe (SPV) są regulowane pośrednio za pomocą regulacji bankowych. Zarządzający funduszami hedgingowymi podlegają bezpośredniej regulacji na mocy dyrektywy w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, która uwzględnia szereg kwestii związanych z równoległym systemem bankowym.  Niektóre państwa członkowskie dysponują również dodatkowymi przepisami krajowymi dotyczącymi dozoru nad podmiotami finansowymi i działaniami, które nie są regulowane na poziomie UE.

Chociaż środki te do pewnego stopnia rozwiązują kwestie dotyczące podmiotów i działań związanych z równoległym systemem bankowym, konieczne są dalsze działania ze względu na ciągle ewoluujący charakter tego sektora i zmiany w naszym jego postrzeganiu. We współpracy z FSB, organami ustalającymi standardy oraz odpowiednimi unijnymi organami regulacyjnymi i nadzorczymi, Komisja zmierza obecnie do dogłębnego przeanalizowania istniejących środków oraz do zaproponowania odpowiedniego podejścia w celu zapewnienia kompleksowego nadzoru nad równoległym systemem bankowym, połączonego z odpowiednimi ramami regulacyjnymi.

W tym kontekście Komisja prowadzi szczegółowe badania wariantów i dalszych działań w odniesieniu do pięciu głównych dziedzin: bankowości, zarządzania aktywami, pożyczek papierów wartościowych i umów odkupu, sekurytyzacji oraz innych podmiotów związanych z równoległym systemem bankowym.