Podróżowanie z kotem do państw UE

By ubiegać się o paszport dla kota, naszemu pupilowi musimy wyrobić mikrochip. Istotne jest by ten jedyny, standardowy system identyfikacji elektronicznej spełniał ogólne kryteria ISO. Gdyby chip tych norm nie spełniał, celnik mógłby oczekiwać od właściciela zwierzaka, by ten był w posiadaniu czytnika niestandardowego. Koszt chipa wynosi 50 zł.

Do 3 lipca 2011 roku, obok mikrochipa, formę identyfikacji stanowił także tatuaż. Jeżeli jednak w ten sposób oznakowaliśmy naszego kota przed wyżej wymienioną datą to, zgodnie z wyjaśnieniem Komisji Europejskiej, możemy z nim podróżować bez zmian i za identyfikator będzie służył tatuaż. Trzeba tylko mieć przy sobie dokument potwierdzający, że tatuaż został wykonany przed 3 lipca 2011 roku. Tatuaże wykonane po tej dacie nie są bowiem honorowane.

Kot musi także zostać zaszczepiony przeciwko wściekliźnie. Jeżeli szczepimy kota pierwszy raz po ukończeniu przez niego 3 miesiąca życia, to na szczepienie trzeba się zdecydować na około trzy tygodnie przed wyjazdem. Zaczyna ono być bowiem ważne po 21 dniach od jego wykonania. Jeśli jednak mamy do czynienia z jednym ze szczepień wykonywanych regularnie (tak często jak wskazuje właściwa sekcja paszportu), czyli dawką przypominającą, szczepienie jest ważne od dnia jego wykonania. Należy podkreślić, że zawsze najpierw należy wprowadzić mikrochip, a dopiero potem poddać zwierzaka szczepieniu. Szczepionka to wydatek rzędu kilkudziesięciu złotych.

Dokument paszportowy wystawia lekarz weterynarii, który jest do tego upoważniony. Na stronie internetowej Krajowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej można znaleźć listę specjalistów, którzy tą usługą się zajmują. Za wydanie paszportu trzeba zapłacić około 50 zł.

Paszport dla kota zawiera dane właściciela futrzaka, numer mikrochipa, informacje na temat szczepień i odrobaczenia, a także wpis o aktualnym stanie zdrowia.

Więcej wymogów ze strony niektórych państw

Mikrochip, szczepienie i wreszcie paszport to uniwersalne i podstawowe wymogi większości państw Europy, w szczególności Unii Europejskiej. Niektóre kraje jednak, oprócz tych podstawowych, wprowadzają bardziej szczegółowe kryteria. Przykładowo, by wjechać z kotem do Wielkiej Brytanii, Irlandii czy Finlandii konieczne jest poddanie pupila profilaktyce przeciwko tasiemcom. Różne są także wytyczne dotyczące wwozu do wybranych krajów kotów w wieku poniżej 3 miesiąca życia niezaszczepionych przeciwko wściekliźnie. W niektórych państwach występuje bezwzględny zakaz wpuszczania ich na terytorium kraju, w niektórych konieczne są dodatkowe dokumenty czy oświadczenia właściciela zwierzaka, by zgodę na przekroczenie granicy uzyskać. Na przykład Czesi wymagają, by zwierzęta miały ukończone 8 tygodni życia, hodowca zaświadczył, że od urodzenia do chwili wyjazdu przebywały one w miejscu urodzenia i nie miały styczności z dziką zwierzyną oraz, by matka, od której młode są uzależnione towarzyszyła im w podróży. Z kolei Holendrom wystarczy poprawnie wypełniony paszport i ustne oświadczenie właściciela o braku kontaktu futrzaka z dzikimi zwierzętami i zapewnienie, że nie był on narażony na zarażenie się wścieklizną. Bezwzględny zakaz wwozu kotów, które nie ukończyły 3 miesięcy obowiązuje we Francji, Szwecji, Włoszech, Wielkiej Brytanii czy Finlandii.

Paszport dla kota a przepisy państw spoza UE

Ogólne zasady wwozu kotów dotyczące państw unijnych są stosowane przez wybrane kraje spoza Unii Europejskiej, takie jak Norwegia, Lichtenstein czy Szwajcaria. Niezbędne są więc chip, szczepienie i paszport. Kraje te ustanowiły jednak dodatkowe zasady, które, obok tych uniwersalnych, trzeba spełnić by móc wjechać na ich terytorium ze swoim pupilem. Przed wyjazdem do Norwegii kot musi zostać odrobaczony. Koty młode i niezaszczepione Norwegię odwiedzić mogą jedynie, gdy wyrażą zgodę na to władze norweskie. Każdy zwierzak, bez wyjątku, jest tam kontrolowany przez służby graniczne. Szwajcaria ustaliła, że można wwieźć na jej teren koty młodsze niż trzymiesięczne i niezaszczepione przeciwko wściekliźnie tylko jeśli jest z nimi matka, z którą są one związane. By uzyskać zgodę na wwiezienie można także powołać się na zaświadczenie od specjalisty, który stwierdza, że zwierzę od urodzenia przebywało w miejscu, w którym przyszło na świat i nie miało kontaktu z dzikimi zwierzętami.

Omówione zasady podróżowania za granicę z kotami w równym stopniu tyczą się też psów i fretek.

Przed wyjazdem do danego kraju warto upewnić się czy ten kraj nie ustanowił specyficznych dla siebie wytycznych, do których trzeba się zastosować, by pupil mógł towarzyszyć nam w zagranicznej podróży do tego państwa.

Warto zaznaczyć, że odrębne i dodatkowe regulacje będą dotyczyły przypadku kiedy chcemy przewieźć pięć lub więcej sztuk zwierząt lub przewozić będziemy zwierzaki w celach komercyjnych.

Źródło: http://www.twojaeuropa.pl/4558/z-pupilem-po-europie-czyli-paszport-dla-kota